Bundan tam 50 yıl önce ülkemizin nufusu 33 milyon 196 bin, 40 yıl önce 41 milyon 953 bin,  30 yıl önce 52 milyon 125 bin,  20 yıl önce 61 milyon 308 bin,  10 yıl önce 70 milyon 363 bin ve bu gün ise 83 milyon. Ortalama her on yılda 10 milyonluk bir nufus artışımız olmuş. Ülkemizin artan nufusunu barındırma ve doyurma imkanı elbette vardır. Ancak ülke olarak yapacak çok şeyimiz de var, bunu da bilmemiz gerekiyor.

Bu nüfusa yaşam alanı sağlanmalı, şehirleşme ülkenin bir yerine kanalize edilmektense geneline yayılmalı, göç etmek sorun olmaktan çıkartılmalı, hayati öneme sahip doğal kaynaklara zarar verilmeden gelecek nesilerinde kullanabilecği şekilde muhafaza edilmeli, çeşitlendirilmelidir. Orman alanları çoğaltılmalı ve korunmalıdır. Kullanılabilir tarım alanlarında yapılaşmaya kesinlikle izin verilmemeli, yapılaşma tarıma elverişli olmayan alanlara kaydırılmalı planlar buna uygun yapılmalıdır.

      
Bir insanın akciğerleri, onun yaşam kaynağıdır. Temiz hava olmadığı sürece yaşama imkanı yoktur. Ülkemizin akciğerleri ise ormanlardır. Biz ormanlarımızı, güvenlik güçlerimiz ile korumaya çalışıyoruz. Oysa ki bu görev herkesindir. Ama gelin görün ki gizli saklı ne varsa buralara atılıyor. İnşaat artıkları, molozlar, fabrika atıkları, evsel atıklar, ne kadar zararlı atık var ise malesef buralara döküyoruz. Akciğerlerimizi yavaş yavaş öldürüyoruz. Çevre kanunlarının bu konuda ağır yaptırımlar getirmiş olmasına rağmen, yeterince uygulanamaması ve denetleme yapılmaması nedeni ile her geçen gün biraz daha fazla suç işlendiğini görüyoruz. 

Bir gün fırsat bulursanız en yakınınızda bulunan ormanlık alana girmenizi ve yaşanan rezaleti görmenizi isterim. Eminim vicdanınız sızlayacaktır. Ormanlar herkesindir, ne kadar iyi bakarsak  o kadar çok faydasını göreceğimizden kimsenin kuşkusu olmasın. Ormanlarımızı bekliyen en büyük tehlike insan eli ile yok edilmesidir. Bilerek yada bilmeyerek ihmal sonucunda yanarak yok olan ormanlarımız. Eğer yakılan yok edilen ormanlarımızın içinde kasıt unsuru yok ise; sonuçta geldiğimiz nokta eğitim konusu, biz sağlam bir gelecek kurmak istiyorsak, en temelden başlıyarak, çevre bilincini, orman sevgisini ve önemini gelecek nesillere çok iyi anlatmalı ve kalplerine bu sevgiyi yerleştirmeliyiz.

 
Bu konu da herkesin görevi olduğu bilinci oluşturulmalıdır. Herkes gönüllü orman koruyucularıdır. Bir başkasının yaptığı hatayı görmezden gelmek o suça ortak olmak demektir. Bu bilinç ile hareket ederek toplumsal duyarlılık sağlanmalı, tüm iletişim kanalları bu konuda kullanılmalıdır. 7'sinden 70' ine kadar, herkesin duyarlı olması sağlanmalıdır. Temel eğitimden başlıyarak, çevre bilinci çocuklarımızın genç dimağlarına yerleştirilmeli, yetişkinler rol model olmalıdır. Orman ürünlerinde elde edilen malzemeler tasarruflu kullanılmalı, israf önlenmeli ve geri dönüşüme ağırlık verilmelidir. Bu iş ile ilgilenenlere teşvik verilerek bilinçlendirilmelidir.

Devlet olarak da; kişisel çıkarlar uğruna, rant için var olan kaynakların kullanılmasına, müsade ve müsahama gösterilmemelidir. Koruyucu ve kollayıcı görevleri tam olarak yerine getirilmeli, sorumluluğu olan, kamu kurum ve kuruluşlar yaptıkları işe göre değerlendirilerek başarılı olanlar kamuoyu ile paylaşılmalıdır. Bilinçli, duyarlı, yaşam hakkına saygılı bir toplum oluşturmak o kadarda zor değildir. Yeter ki bu konuda tutarlı ve sonuna kadar mücadele edelim. 

Yarınlarımız daha güzel olsun diye... Sağlıcakla kalın.