Okçuluk denince akla televizyonlardan izlediğimiz yakışıklı karakterlerin filmlerdeki o güzel sahneleri aklımıza gelir. Bende bu bilince varmadan önce bana da öyle geliyordu. 6 yıl önce ilk yayı ve oku elime alana kadar bende öyle sanıyordum. Okçuluk ile ilgili yolculuğum o zamanlar başlamıştı. Okçuluğun sadece görsel bir eylem olmadığını zihnen bedenen ve ruhen insanı disipline eden ve ruhumuzun derinliklerinden köklerimizden gelen bizi bu topraklarda tutunduran atalarımızdan bize kalan bir miras olduğunu anladım. Bu mirasa sonuna kadar sahip çıkmaya karar verdim. Eğitim ve birikimlerimi yeni nesillere aktarmak için yola çıktım.

Okçuluğun tarihine bakacak olursak, ilk insan olan Hz Âdem’den sonra insanoğlunun hayatına girdiği düşünülmektedir. Tarihi devirlerden günümüze kadar gelen bu zamanda bu spor avcılık ve savaş amacıyla hiç bırakılmamıştır. Yazımı Anna Kommena isimli Bizanslı tarihçinin kitabındaki alıntı ile bitirmek istiyorum. ‘Bir Türk kovalamaya geçmişse onun okundan kaçmak pek mümkün değildir; büyük ihtimal sizi haklar eğer kovalanıyorsa okları sayesinde üstün gelir ve kurtulur fırlattığı ok uçarak ata veya atlıya saplanır eğer ok çok güçlü bir elle gerilmişse gövdenizi delip geçecektir. Türkler gerçekten çok usta okçulardır.’

Bana göre, okçuluğu en iyi anlatan ifadedir. Bir sonra ki yazılarımda size bu tarihi yolculuktan uzunca bahsedeceğim. Sevgilerimle.